Trechter met steentjes

Trechter met steentjes,

Cato komt al wat langer bij me voor paardencoaching. Langzaam pelt ze, samen met de paarden, de laagjes af die schild om haar heen hebben gevormd. Het schild van angst en gemis aan zelfvertrouwen. Langzaam maar zeker weet ze haar zelfvertrouwen op te bouwen en haar angsten de baas te worden.

Cato belt een paar dagen na haar sessie met de mededeling: “José help! Ik heb steeds het gevoel dat ik moet schreeuwen!” Oh jee.. dit is menens..

We maken een afspraak voor een paar dagen later. Als ze komt gaan we direct naar de bak met de paarden.

Mario en Bucata blijven samen drentelen bij de poort en Cato geeft aan dat ze dat wel oké vindt.

Er gebeurt veel in de bak en de paarden zijn beiden duidelijk ‘het zit dieper’ maar het lukt Cato niet om erbij te komen. Omdat hun “gedram” wel erg overheersend wordt laat ik hen uit de bak en vraag Puzzel de sessie met ons af te maken. Puzzel is beheerster en subtieler dan de twee jongsten.

Met wat kleine interventies kan Cato bij datgene wat zo dwars zit.

Cato omschrijft haar buikgevoel als een trechter met steentjes. Er zitten zwarte steentjes in maar voor de opening zit een wit steentje en die verstopt de boel!

Cato kan niet benoemen wat of wie het witte steentje is wat haar blokkeert. Wel kan ze het steentje eruit nemen. Als ik vraag of ze het witte steentje weg kan gooien is er even paniek. “Weggooien? Nee! Nee José, echt niet!” Maar het steentje mag op haar keukentafel liggen. Zodat ze er naar kan kijken.

Puzzel staat ondertussen achter Cato, steunend en helend. In alle rust.

Als we de sessie even later afsluiten is Cato moe maar ze voelt haar energie weer stromen.

Een paar dagen later krijg ik een berichtje van Cato. “José, ik weet waar het witte steentje voor staat! Dat ben ik zelf!! Ik hou zelf de doorstroming tegen!”

Kippenvel krijg ik van dit bericht. Wauw, Cato, wat goed van je dat je dit kunt en durft te zien. Wat maak jij een enorme stap. De zwarte steentjes waren afgesloten zaken, die kon ze gemakkelijk weggooien. Het berichtje eindigt met de zin “het steentje ligt nog steeds op tafel hoor, kan ik er naar kijken..” en ze sluit af met een knipoog.