Geblokkeerd

Een jonge vrouw komt via haar behandelaar bij mij terecht. Mirjam oogt vriendelijk en verteld onder het genot van een kopje thee het één en ander over haar huidige situatie.
Ze is naar me doorverwezen omdat de hulpverleners niet verder met haar komen. “Ik weet het ook niet” zegt ze.. en haalt vertwijfeld haar schouders op.
Een spiegelend paard kent ze want, zo verteld ze, haar eigen Fries spiegelt als geen ander. Alleen wat hij haar wil vertellen komt ze niet uit.
De spiegelende Fries reageert erg sensitief en ze zijn samen al een paar keer op de kletter gegaan. Daarom durft ze niet meer te rijden en al pratend blijkt een wandeling er zelfs niet meer in te zitten. Haar spiegelende lieverd staat op stal.
Als we bij de bak komen reageert er geen enkel paard. Ik besluit Puzzel te vragen.
Puzzel loopt schoorvoetend met me mee. Als we in de bak zijn maakt ze contact met Mirjam en gaat vervolgens in de stal staan waar ze ook niet uit komt.
Mirjam zucht.. “zie je wel.. zij wil me ook niet zien..”
Ik vraag Mirjam of ze geneigd is zich te verstoppen? Schoorvoetend geeft ze toe dat ze geneigd is zich in bed te verstoppen, het dekbed ver over haar hoofd. De boze buitenwereld afsluitend.
Puzzel komt voorzichtig weer te voorschijn. Maar echt contact maken lukt niet. Er is heel veel spanning wat ze spiegelt. Ze gaapt en laat winden, ze mest…
Mirjam heeft veel last van spanning zegt ze. Haar schouders zitten vast en zelfs normaal eten lukt niet meer omdat haar kaakspieren zo verkrampt zijn. “Ik heb een geprakte banaan gegeten, voordat ik hier heen ging” verteld ze.
Alles wat Puzzel doet herkent ze van haar eigen paard. Puzzel hangt met haar hals op het hek en lijkt zowat te stikken. Haar tong draait zowat in de knoop in haar mond.
Kennelijk is er iets wat niet of moeilijk bespreekbaar is.
Wat ik ook probeer, Mirjam blokkeert. Puzzel komt regelmatig steun bij me zoeken maar we komen er niet bij. Mirjam blijft herhalen “ik weet het niet..”.
Ze verteld dat ze zich haar leven kan herinneren tot aan haar achtste levensjaar. Op haar achtste is haar opa overleden. Daarvoor is alles ‘weg’.
En dan doet Puzzel iets waarvan ik niet zeker weet of dit het moment is om het te benoemen.
Uit haar gedrag merk ik op dat er vermoedelijk sprake is geweest van seksueel misbruik.
Heeft Mirjam daarom haar herinneringen tot haar achtste levensjaar geblokkeerd? Gezien het verhaal wat ze me gedaan heeft en hetgeen haar behandelaar aan informatie heeft gegeven zou het een passend plaatje zijn.
Als ik voorzichtig benoem wat ik denk te zien zie ik haar schrikken. Het antwoord verbaast me niet “Ik weet het niet!” Dan geeft ze aan dat ze er genoeg van heeft, ze wil de sessie stoppen. Resoluut stapt ze de bak uit.
We praten nog wat na en dan vertrekt Mirjam. Ik heb met haar afgesproken dat ze deze sessie zelf bespreekt met haar behandelaar. Als deze wil kan ik telefonisch toelichten.
En een paar dagen later belt de behandelaar. Ze is onder de indruk want Puzzel bevestigd hetgeen wat zij ook vermoed.
De behandelaar verteld ook dat er van alles met Mirjam gebeurt. Emotioneel zijn er dekseltjes opgelicht die Mirjam niet meer kan sluiten. Het begin van haar herstel is begonnen.
De behandelaar stelt voor om samen op te werken. Ik mag een deel van de begeleiding van Mirjam op gaan pakken. Ze heeft het al met Mirjam besproken en die vindt het een goed idee. Ook het paarden coachen gaat onderdeel uit maken van de begeleiding van Mirjam.
Als we ons gesprek beëindigt hebben loop ik even naar Puzzel en vertel haar dat Mirjam nog eens weer komt. Net zolang tot ze kan en durft te zeggen “ik weet het..” want als de blokkade opengeprikt is kan herstel aan de slag.