Ik heb echt het mooiste vak wat er is!

“Heb jij wel iemand om mee te praten?” is een vraag die me regelmatig gesteld wordt. Cliënten in de praktijk komen met de meest uiteenlopende levensverhalen. Deze vraag kan ik gelukkig beantwoorden met een volmondig ja! Ik heb een aantal fantastische collega’s waar ik regelmatig een intervisiesessie afspreek. En ook bij mijn praktijk collega kan ik altijd mijn verhaal kwijt.
Nog belangrijker is dat in de opleidingen er heel veel aandacht is voor eigen trauma’s. Want die hebben we als behandelaar ook! Ook nu, na mijn opleiding, ga ik nog met enige regelmaat naar een collega voor persoonlijke sessies. Om dat wat er nog zit op te ruimen en van elkaar te leren.
Soms komt het voor dat wat een cliënt verteld me persoonlijk raakt. Dat mag er zijn, want we zijn ook mensen. We zijn getraind dit te parkeren en mee te nemen in een persoonlijke sessie.
Van de week zei Wim tegen me: ‘Ik heb me wel eens gedacht; hoezo een mooie sessie gehad?
Maar inmiddels begrijp ik het!’
Ik kan me zijn opmerking voorstellen. Voor een cliënt zijn sessies niet altijd mooi. Immers, je gaat je trauma weer door en dat is niet gemakkelijk. Ik herken het, tijdens de opleiding voor behandelaar heb ik met enige regelmaat dingen tegen de docenten gezegd die niet voor herhaling vatbaar zijn. Woest was ik soms op ze! Wat een rot opleiding! Iedere bijeenkomst vielen de waterlanders, deed het zeer en daagden ze je uit nog dieper te gaan.
Gaandeweg de opleiding ging ik inzien wat het me opleverde. Ik werd rustiger, kon makkelijker afstand nemen en waar nodig los laten. Ik ging grenzen stellen! En ik verbaasde mezelf door dingen te doen die ik voor de opleiding echt niet voor mogelijk had gehouden.
Wim heeft al heel wat trauma’s doorlopen en ervaart nu wat het oplevert. Komend vanuit een forse burn-out en niet de juiste ondersteuning kunnen vinden kwam hij bij ons in de praktijk.
Binnenkort gaan we met hem de re-print doen waarmee we de behandeling afsluiten. Hierna kan hij weer rustig aan zijn werk hervatten. Deze werkgever heeft het goed met haar medewerkers voor.
De werkgever snapt dat de Wim’s herstel tijd kost, ook als het steeds beter met hem gaat.
Het beste wat ik heb overgehouden aan de opleiding is dat mijn lijf weer in staat is zichzelf te herstellen.
Al zo’n twintig jaar lig ik in de clinch met mijn darmen. Op de meest onmogelijke momenten speelden ze op. En iedere zomer minstens één spuit tegen de hooikoorts omdat ik er anders zo ziek van was. Eerst denk je ‘ach, het zal de rust zijn die ik nu ervaar.. Niet te snel juichen..’
Maar ik juich wel! Want het gaat goed! De eerste zomer zonder hooikoorts en normale stoelgang zonder koliek klachten.
Cliënten in de praktijk ervaren hetzelfde als ik ervaar: herstel!
Echt, ik heb echt het mooiste vak wat er is!