Je lijf vertelt het je wel, luister maar…

Vandaag werd me een goede vraag gesteld. “Welke trauma’s kom jij tegen in je praktijk? Altijd mensen die een ongeluk hebben gehad of zo?” Nee, zeker niet!
Trauma kan al vanaf de conceptie ontstaan. Hoewel onze hersenen dan nog niet ontwikkeld zijn hebben onze cellen wel celgeheugen. En dit celgeheugen dragen we ons hele leven mee.
Ons basisvertrouwen ontwikkeld zich in de baarmoeder. Als alles goed gaat is ons basisvertrouwen voor 70% gevuld. De rest ontwikkeld zich na de geboorte in de eerste levensjaren.
Er zijn allerhande oorzaken die het basisvertrouwen tijdens onze ontwikkeling kunnen schaden. Heeft de moeder bijvoorbeeld veel stress tijdens de zwangerschap kan de foetus trauma ontwikkelen. Maar ook een ongewenste zwangerschap of tweelingverlies kan trauma opleveren.
Ben je de zwangerschap goed doorgekomen kan er tijdens de geboorte trauma ontstaan. Ben je met een keizersnede op de wereld gezet of zijn er hulpmiddelen gebruikt bij de geboorte kun je als baby trauma opgelopen hebben.
Maar ook na de geboorte zijn er vele oorzaken van trauma die het leven beïnvloeden.
Trauma’s kunnen allerlei mentale en fysieke problemen veroorzaken.
Kees kwam met zijn moeder op de praktijk. Een vrolijke jonge knul van veertien die er vrolijk op los kletst. Hij is fervent sporter en heeft als doel de zaak van zijn vader over te nemen. Op school doet hij het goed. In het telefoongesprek met moeder vertelde zij me dat Kees regelmatig last heeft van migraine. Hij heeft al de nodige therapie achter de rug en niets helpt.
Inmiddels gebruikt hij medicatie en daar zijn de ouders niet blij mee.
Ik leg uit wat ik met de therapie ga doen en dat lijkt hem wel wat. Met een hupje zit hij op Bucata en vindt het maar wat interessant wat er allemaal gebeurt.
Uit de intake blijkt dat Kees is geboren met behulp van de vacuümpomp. Op het moment dat moeder verteld over de geboorte zie ik het hele lijfje van het mannetje reageren.
Hij schrikt zich rot van de reactie van zijn lichaam op de herinnering van zijn geboorte.
En dan komt de puber in hem boven. Balend omdat hij vanuit het niets in huilen uit barst kijkt hij zijn moeder boos aan. Dit was niet de bedoeling! Hij zou van zijn migraine afkomen en hier had hij niet op gerekend!
Bucata reageert op de reactie van zijn lichaam en komt in beweging. Door deze beweging komt Kees in onbalans en glijdt hij van het paardenlijf in het zand.
Op het moment dat zijn lichaam reageert op de herinnering van zijn geboorte zet ik EMDR in.
Naast de EMDR ‘piepjes’ zet ik ook fysieke EMDR stimulatie in. Kees zit hier helemaal niet meer op te wachten.
Hij gaat volledig in de weerstand. Huilend laat hij me de sessie afmaken maar op medewerking hoef ik niet meer te rekenen. Het enige antwoord wat ik nog krijg is “weet ik niet!”
Ik leg uit wat er gebeurt en waarom zijn lichaam zo reageert. Maar Kees is er klaar mee en we ronden de sessie af.
Moeder wil nog wel een kort afrondend gesprekje voeren maar uit haar zorg over de terugreis die niet gezellig zal zijn. Kees zit met een boos, behuild, gezicht in de auto.
Omdat Kees niet met één sessie van zijn migraine af zal zijn vraag ik moeder een nieuwe afspraak te maken. Daar belt ze me nog over, zegt ze, en neemt snel afscheid.
Ik kan me voorstellen dat Kees geschrokken is van de reactie van zijn lijf. Voor hem hoop ik dat één sessie voldoende was om hem van zijn migraine af te helpen. En dat ik hem anders weer in de praktijk zie.

Trauma is veel meer dan iets meemaken in je leven wat erg moeilijk is. Trauma kan veel dieper zitten dan je je voor mogelijk hield. Vroeg opgedane trauma’s kunnen fysieke en mentale klachten veroorzaken.
Als hier niet adequaat op gereageerd wordt raakt je lijf uitgeput. Een burn out staat op de loer.
Als jij niet naar je lichaam luistert dan neemt je lichaam de regie over.

Je lijf vertelt het je, luister maar…