Druk..druk… druk…

Ik kreeg een berichtje van Fien, berichtjes zoals je ze wel vaker krijgt; “Hoi José, hoe gaat het met je?” Waarop ik antwoordde met: “Hoi, Fien, lang niet gesproken. Ik ga goed! Druk druk druk..”
Waarop ik een antwoord kreeg wat ik niet verwachtte… “Drukte vind ik oppervlakkig. Want eigenlijk weet ik nog steeds niet hoe het echt met je gaat. Drukte is ook vluchtgedrag.
Je hoeft dan namelijk niet te voelen of echt even in de spiegel te kijken hoe het nu echt met je gaat.”
Die zin heeft me letterlijk stil gezet. En omdat ik niet reageerde stuurde ze me het volgende bericht: “Ik wil je uitdagen om vanaf nu dat NOOIT meer te zeggen.”
Zo, dat is me nogal een uitdaging… Want als ik er over nadenk dan roep ik nogal eens dat ik het druk heb. Als ik door de supermarkt ren en een bekende tegen kom.. of als men me vraagt hoe het met me gaat.. Kennelijk is het iets wat ik heel gemakkelijk zeg.. druk!
Je herkent het vast. Kom je een bekende tegen en het eerste wat men vraagt is; hoe gaat het met je? Goed.. druk! En dan komt er, na gelang je tijd hebt, een opsomming van al je bezigheden. Met een eigen bedrijf lijkt dat wel een graadmeter. Hoe vaak men niet aan mij vraagt; Hoe gaat het met je, heb je het druk? Vraag je dan naar mijn (wel)gesteldheid of naar de (wel)gesteldheid van mijn bedrijf?
Ik heb Fien haar berichtjes een paar dagen op me in laten werken. Het liet me niet los.
Fien daagde me uit om in de spiegel te kijken en aan mezelf te vragen hoe het nu echt met me gaat. In die spiegel kon ik mezelf alleen maar vertellen dat ik slechter slaap, korter door de bocht ben, me gejaagd voel… Verdikkeme, ze heeft hartstikke gelijk!
Natuurlijk, ik ben er hartstikke trots op dat mijn bedrijf binnen een jaar loopt als een trein. Natuurlijk wil ik geen ‘nee’ zeggen als nieuwe cliënten zich aanmelden. Alleen zie ik me ineens, door de woorden van Fien, recht op bocht af racen waar ik uit dreig te vliegen..
Ik heb de signalen van mijn paarden wel gezien, als ze me een duw geven om me wakker te schudden. “Parkeer dat maar voor later” hoor ik me zeggen… alleen wanneer ‘later’ komt? Want tja… druk.. druk.. druk…
Ik ga de uitdaging van Fien aan. Ik heb mijn agenda gepakt en vaste dagen gepland waarop ik werk. De afspraken tussen de verschillende cliënten plan ik een pauze.
Ik verwijs cliënten die zich aanmelden door naar mijn collega.
Ik ben aan het netwerken voor een collega erbij in de praktijk.

Het allerbelangrijkste wat ik weer met regelmaat doe is tussen mijn kudde gaan staan. Voelen, kijken welke spiegels ik krijg, en ontspannen.
Geeft dit rust? Ja! Ik moet bekennen dat er ergens een saboteurtje op de loer lag die mij influisterde dat ik het niet goed doe. Ik geloof hem niet en ga voelen wat de rust in mijn agenda met mij doet. En dat voelt me toch goed!
Ineens merk ik ook dat er best doorloop in mijn agenda zit en dat de cliënten die zich voor therapie aanmelden niet eens zo lang hoeven te wachten. Ik merk dat het samenwerken met mijn collega goed werkt, ik verwijs waar nodig door en zij pakt het op. Samen zorgen we voor een goede doorstroom in onze agenda’s.
Als ik nu in de spiegel kijk zeg ik tegen mezelf, ‘goed gedaan, dit voelt zoveel beter, voel maar!’
Wat had Fien gelijk toen ze me wakker schudde en zei: “Drukte vind ik oppervlakkig. Het zegt niets over hoe het nu echt met je gaat..”

Ik daag jouw ook uit om eens in de spiegel te kijken. Wat vertel jij jezelf als je in de spiegel kijkt? Hoe gaat het echt met jouw? Herken je jouw saboteur die jouw dingen in je oor fluistert die niet kloppen met de werkelijkheid?
Ik ben benieuwd, laat het me weten!
Mocht je toch een handje hulp nodig hebben om aan de slag te gaan met die saboteurs die je regelrecht naar een burn out loodsen?
Neem contact met ons op, samen vinden we een goede plek in onze agenda. En druk, is geen excuus het is je saboteur.