Een jongen?
21 oktober 2015
Sander.
21 november 2015

Positieve energie.
Het leven kent voorbijgangers. Sommige ontmoetingen worden vrienden voor het leven sommige ontmoetingen zijn van tijdelijke aard. Van iedere ontmoeting mag je geven en nemen. Leren van elkaar, kennis delen.
Zo leerden we Lydia en Jan kennen. Leuke mensen en een leuk contact. Contact wat ook weer verwaterde. Als we dan eens langs hun woonplaats reden gingen onze gedachten altijd wel naar ze uit, maar daar bleef het dan ook bij. Tot er een berichtje binnen kwam van Lydia. Ze was bij ons langs gereden en had gedacht ´hoe zou het daar zijn?´ En even later kletsen we weer verder alsof er inmiddels niet een paar jaar tussen zitten.. Leuk!
Lydia wil graag kennis komen maken met Mario en Kumpel en we spreken af.
Ze is grote honden gewend en Vriend kent ze nog van kleine jongen. De herkenning en vreugde is dan ook groot. Beide honden kunnen letterlijk niet van haar afblijven en het dreigt tot ruzie te komen omdat ze beiden bij Lydia willen zijn en het elkaar niet lijken te gunnen. De honden hebben bij ons veel ruimte als gezinslid maar ze luisteren ook prima. Als het bezoek begroet is gaan ze op hun plek en meestal hoeven we er dan niet meer achter aan. Soms even een kleine correctie maar dat is dan ook voldoende. Kumpel, onze blauwe dog, is een gereserveerde jongeman die echt niet zal bedenken om vreemden op schoot te kruipen. Al blaffend laat hij weten het allemaal spannend te vinden. Hij zoekt het dan letterlijk hogerop, door op zijn bed of de stoel te gaan staan. In zijn hoofd is hij echt niet zo groot dan hij fysiek is.
Ik verbaas me er dan ook over hoe open hij reageert op Lydia en hoe moeilijk hij te corrigeren is. Kumpel is uiterst gehoorzaam en vind een forse stemcorrectie heel erg.
Als geen enkele correctie beide mannen op andere gedachten brengt en Lydia kletsnat gekwijld is doe ik ze maar achter. Ergens bedenk ik me dat we dit gedrag eerder ook zagen als Lydia en Jan samen kwamen.. Maar ik besteed er verder geen aandacht aan.
Als we bij de paarden gaan kijken staan ze net te eten en de emmer appels die Lydia voor ze heeft meegebracht krijgen weinig aandacht. Wel valt het me meteen op dat de kleine mannen direct contact maken met Lydia. Het kunnen natuurlijk die lekkere appeltjes zijn..
Uitgegeten komen alle paarden bij ons staan. Zelfs Special, normaal afwachtend en gereserveerd, staat met een open blik vlak bij ons te genieten. Ze laat zich ook niet verdringen door de anderen en eist haar plekje duidelijk zichtbaar op. Mario kriebelt Lydia wat op haar buik maar geeft energie aan in haar hoofd. Hij laat zelfs voorzichtig zijn tanden door het haar van Lydia gaan.
Ik laat hem een stapje terug doen want je boodschap is me wel duidelijk… Als Lydia haar gevoel uitspreekt ´wat is hij imposant joh!´ stapt Mario terug.
De paarden staan allemaal om ons heen, zich bijna verdringend om bij Lydia te kunnen staan, contact met haar makend…
Als Lydia de bak uit wil gaan staat Special voor het hek. Niet van plan om aan de kant te gaan. `Doe je best, zeg ik gekscherend tegen Lydia.` Maar ze moet er moeite voor doen om Special te overtuigen aan de kant te gaan en als het niet goed lukt vraag ik Special om een stap op zij te doen.
´s Avonds krijg ik een berichtje ´Ik snap nu waarom jij je haar zo kort hebt… En je man een pet draagt!!! Hahaha…. Stro met behanglijm, zo voelt mijn haar ongeveer na Mario zijn ‘knuffel!´
Ik moet lachen. Paarden knuffelen niet zoals wij knuffelen. Paarden knabbelen en masseren elkaar om vriendschapsbanden te bevestigen. Het knabbelen wat Mario aan je hoofd deed was de spiegel die hij je voor hield. Zat je op dat moment met je hoofd en je hart op één lijn? Paarden willen duidelijkheid, als er geen zekerheid is zal het paard dit duidelijk willen hebben. Door je gevoel te benoemen kwamen hoofd en hart weer op één lijn en hoefde Mario niet meer aan te geven dat er een kleine storing in de verbinding was.
Dan denk ik aan het gedrag van mijn honden en het gesprek van vanmiddag. Vol passie spreekt Lydia over haar werk en hoe ze hier van geniet. Het contact met haar cliënten en de succesjes die ze met hen boekt. Lydia heeft een positieve energie om zich heen waar honden en paarden direct op spiegelen. Het heeft niets te maken met de opvoeding van mijn honden. Special genoot duidelijk van de energie van Lydia en vond het nog geen tijd om afscheid te nemen. Als we het hek uit lopen laten Mario en Special nog even een flinke scheet. Cadeautje Lydia, ze nemen nog even een beetje (onbewuste ) spanning van je over. Wat een mooi en leerzaam moment.

Comments are closed.