Debbie

Debbie.

Als ik ’s morgens de bak en de stallen uitmest merk ik dat de oudsten best een jas aan kunnen. De koude oosten wind snijdt door je heen. Als ik de meiden hun deken opleg vertel ik dat er ’s middags een meisje komt voor paardencoaching. Mario maakt een bokkesprong en loopt de oudste Tinker meiden te pesten. Niet handig als er nog singels dicht gemaakt moeten worden. Meestal helpt een waarschuwing maar nu maakt hij het wel bont. Ook mij grijpt hij uitdagend bij mijn jas.                                   Oké, gaat pesten het thema worden vanmiddag? We gaan het beleven. Snel maak ik buiten het werk af en ga naar binnen. De kachel in de praktijk aan, koffie zetten en nog even een boterham. Dan komt Debbie met haar moeder en tante. Met een kop koffie maken we kennis. Debbie is dol op dieren verteld ze. Van haar tante weet ze dat we Jules, de mini welsh, hebben en een paar Tinkers. Als ze hoort van Mario, de Belg, glimt haar hele koppie.. “oohhhh mam! Dat is gaaf!”. Ik vertel dat we de paarden zelf laten kiezen wie er met ons werken wil. Waarschijnlijk zal Mario wel aan het hek staan want die vind bezoek altijd leuk maar we laten het gebeuren. Als we bij de bak staan zie ik Puzzel contact maken maar geen aanstalten maken om te komen. Mario staat verlegen te kijken maar komt ook niet. Enigszins verbaast roep ik maar hij blijft als een verlegen jongetje staan. Ik ga de wei in en vertel hem dat Debbie het echt heel leuk zal vinden als ze met hem mag knuffelen. “Kom, het mag echt..” Braaf komt hij met me mee. Heel voorzichtig maakt hij contact met Debbie. Ik heb met Debbie afgesproken dat ze eerst in de bak gaat met het paard om contact te leggen en te zien wat het paard verteld. Aansluitend kunnen we met de beeldplaten gaan werken. Mario gaat water drinken en knabbelt vervolgens wat aan een restje hooi in de zak. Dit gedrag blijft hij laten zien. Is er iets met voeding? Debbie zegt het niet te herkennen, ze eet wel goed. Moeder herkent het wel, Debbie staat stil in de groei en wordt daar op dit moment voor behandeld. Debbie geeft aan het niet erg te vinden wat kleiner te blijven.                                                                                                                                             Mario laat zien dat Debbie graag op haar zelf is. Ook dat herkennen Debbie en haar moeder. Debbie is een sociaal meisje maar ze vindt het ook heerlijk om op haar kamer haar eigen ding te doen. Ik geef Debbie de beeldplaten en vraag haar er drie uit te kiezen die een fijn gevoel bij haar opleveren en twee waar ze een minder goed gevoel bij heeft. Mario denkt hier zichtbaar anders over en met zijn grote lippen helpt hij Debbie uit de platen kiezen. Samen kiezen ze een smiley met hartjes ogen en een hartje als mond. Mario dringt aan op de plaat met de afbeelding pesten. Ook een plaat met een huis moet gekozen worden. Debbie verteld bij de plaat met de afbeelding pesten dat ze kinderen helpt die gepest worden.                                                “En als ik het niet alleen kan vraag ik er gewoon iemand bij!” Ze verteld het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Mario staat bij haar en geeft haar een duwtje. “Toe maar, doe jij dat maar!”

De beeldplaat met de hartjes smiley heeft Debbie gekozen omdat ze wel tevreden is met wie ze is.    “Ik ben wel tevreden met mezelf” zegt Debbie. En Mario staat steunend naast haar, friemelt wat met zijn lippen door haar haar. Wat heerlijk als je met je twaalf jaar kunt zeggen dat je wel tevreden bent met jezelf. Mario prutst wat met het hek totdat hij het in een taartpunt heeft staan en dan gaat hij er zelf tussen staan. Met zijn hoofd naar de uitgang. Hij bevestigd dat Debbie haar plekje in hun nieuwe thuis gevonden heeft en dat prettig vindt.

Gaandeweg krijg ik steeds meer het gevoel hier te maken te hebben met een hoog sensitief meisje. Het gedrag van de paarden, de energie die ze met hen deelt. Ik laat het gebeuren en al lijkt het dat er weinig gebeurt, er gebeurt heel veel.                   Koud geworden sluiten we de sessie af met een dikke knuffel voor Mario.               Binnen warmen we op en praten we na. Voorzichtig breng ik het gesprek op hoog sensitiviteit. Moeder bevestigd meteen mijn vermoedens, Debbie is vermoedelijk hoog sensitief. Gelukkig, ouders herkennen en erkennen het. Ik heb de indruk dat ze goed begrepen wordt. Debbie heeft verteld dat ze dierenarts wil worden. Lieve Debbie, een betere dierenarts kunnen de dieren die op jouw spreekuur komen later, zich niet wensen. Jouw sensitiviteit is je kracht.