Brief aan minster Hugo de Jonge

01-02-2020

Geachte mijnheer de Jonge, beste Hugo,

Ik ben niet het type dat dagelijks het nieuws volgt, al die ellende waar ik geen invloed op heb, het maakt me alleen maar verdrietig. Om toch bij te blijven in mijn werkveld lees ik wel een aantal nieuwsbrieven waaronder die van mijn branchevereniging.
En wat ik in de laatste nieuwsbrief las deed me volledig achterover slaan!
Je wilt alle zzp’ers in de zorg gaan verplichten in loondienst te gaan????

Ik zal je vertellen, ik heb 30 jaar in loondienst gewerkt. Van beginneling tot functies waarbij ik verantwoordelijkheid af droeg aan het bestuur. En juist dát is de reden dat ik voor het zzp’er schap heb gekozen.

Beste Hugo, de directeur van de grote instelling waar ik werkte maakte er een financieel potje van. Toen het tij niet meer te keren was ging ze de ziektewet in en vertrok via de achterdeur met een flinke gouden handdruk. De organisatie bleef achter met grote schulden waar de collega’s en de cliënten de dupe van werden. Want er moest worden bezuinigd en dat wordt direct op de werkvloer en vooral door de cliënt gevoeld.
Ik wilde hier geen onderdeel van zijn en besloot dat ik mijn oude vak weer op ging pakken; ambulant woonbegeleider bij een grote GGZ organisatie.
Een prachtig vak, wat ik met liefde en passie uitvoer. Alleen ook hier staat de cliënt alleen in mooie woorden op de website centraal. Van iedere beschikking gaat er 20% naar de overhead.
Overhead die alleen maar uitgebreider werd, van zelf organiserend naar toch weer aangestuurd, alleen dan verdekt met de term “teamcoach”.
Schone schijn Hugo! Schone schijn, die veel geld kost!
Van die 80% die van het budget overbleef moest ik 60% de cliënt “zien”
Wat me vrij logisch lijkt want dat is mijn vak immers?
Wat denk je? De organisatie kocht dure telefoons waarmee we konden “beeldbellen” dat scheelde veel reistijd en geld en konden we meer cliënten op één dag “zien”
Zal ik je eens wat vertellen? Ik “zag” vaak geen cliënt meer. Want die haakten veel gemakkelijker af door de telefoon niet op te nemen. Of ze hadden er niet eens één, omdat ze er geen geld voor hadden.
We kregen dure trainingen om weer een nieuwe methodiek in te voeren om nog efficiënter te kunnen werken… Ik zal je zeggen, de cliënten zagen ons aankomen. Wat zij willen is geholpen worden en niet weer geconfronteerd met een nieuwe methodiek.
Maar ja, de organisatie had subsidie gekregen en die moest “goed besteed” worden.
Geen cliënt was er mee geholpen. Ik zal je zeggen, ik weet hoeveel er aan de top al van deze subsidie was afgesnoept aan vergaderingen, overleggen, zakelijke dinertjes etc.
Immers, ik heb zelf mogen ervaren hoe er aan de top met subsidie omgegaan wordt?
Ik was wekelijks uren bezig met verantwoorden wat ik iedere dag deed, want dat was geïntegreerd in het nieuwe systeem. Uren die ik niet bij de cliënt kon zijn, die mij wel zo hard nodig had.
Uren die betaald worden uit de beschikking van de cliënt. Geld wat voor de cliënt beschikbaar is gesteld om tot herstel te komen.
En dan heb ik het nog niet over die tonnen die op de bankrekeningen staan van organisaties.

De beslissing om te stoppen bij deze organisatie was niet moeilijk. Wat ik wel heel moeilijk heb gevonden is dat de clienten die met mij mee wilden niet met mij mee mochten.
Want in mijn contract stond een boete clausule dat ik het eerste jaar geen clienten, die bij de organisatie aangesloten waren, aan mocht nemen. Intens verdrietige clienten met wie ik een vertrouwensband had, van wie ik alles wist…
“Ze moeten maar wennen aan een nieuwe begeleider, zo belangrijk was ik nu ook weer niet… “ Maar ik was wél belangrijk in het leven van deze mensen!
Het ging hier niet om de cliënt Hugo, maar om een paar rotcenten!

Dus ik besloot zzp’er te worden. Dat was best een sprong in het diepe, want ook ik moet de vaste lasten betalen.
Maar ik kan je zeggen; het is gelukt! Ik heb een prachtig bedrijf waar ik knetterhard voor werk en waar ik iedere seconde van geniet!
Nee, ik heb geen tonnen op de bank, dat hoeft ook niet.

Van de beschikking die de gemeente afgeeft voor de cliënt rolt ruim 40% terug naar de staatskas. Dan gaat nog zo’n 10% op aan opbouw van mijn pensioen en verzekeringen om te zorgen dat ik ook een keer met pensioen kan.
Mijn clienten krijgen wel 110% persoonlijke aandacht. Ik ben, als het nodig is, 24-7 bereikbaar want ambulante begeleiding houdt voor mij niet op om 17.00 uur.
Ik krijg geen subsidie voor te dure projecten die toch weer falen. Ik spaar voor mijn studies en bijscholing.
Ik heb geen dure systemen waarin bijgehouden wordt of ik wel voldoe aan de regels van de organisatie.
Ik bespreek persoonlijk met mijn cliënten of ze tevreden zijn over de begeleiding. Dat hoef ik niet op een papiertje in te laten vullen. Als mijn cliënt optimaal het leven kan leiden waar zij toe in staat is ben ik goed bezig. Een tevreden cliënt die ontwikkeld of stabiel blijft is mijn graadmeter voor tevredenheid.

Weet je, ik erger me niet meer aan bestuursleden die geen notie hebben van hetgeen er op de werkvloer gebeurt. Bestuursleden die geen feeling hebben met hun personeel.
Als ik meer vraag heb dan ik aan kan bieden dan benader ik een zzp collega wie net zo gepassioneerd is als ik en pakken we samen de klus op.
Ik ben één van de vele zzp’ers in de zorg die met passie hun vak uitoefent en alle geld die er beschikbaar voor wordt gesteld in hun cliënt investeert. Vaak nog wel een beetje meer..

Denk je nu echt dat ik weer in loondienst ga werken? Echt niet! Geen haar op mijn hoofd die daar nog aan denkt.
Mocht je besluiten om je idee door te zetten, denk dan eens aan al mijn collega’s die hier hetzelfde over denken.
En denk vooral aan al die mensen die zorg en begeleiding nodig hebben en genoodzaakt worden om zich aan te melden bij subsidie vretende organisaties die geld boven de cliënten hebben staan.

Hugo, ik wil je uitdagen om het eens van de andere kant te belichten. Wat gebeurt er als er nu eens véél meer zzp’ers de zorg in gaan? Zorgverleners met passie!
Bereken maar eens hoeveel subsidie dat scheelt, hoeveel minder geld er aan de spreekwoordelijke strijkstok blijft hangen. Hoeveel geld het oplevert als geld wat voor de cliënt bedoelt is ook voor de cliënt wordt ingezet.
Ik garandeer je dat de zorg in Nederland de helft goedkoper wordt en de helft beter!
Immers wij zzp-ers moeten goede zorg leveren willen we ons brood verdienen!

Ik nodig je van harte uit om een dag met me mee te lopen. Om te ervaren hoe één van de gepassioneerde zzp-ers haar vak uitvoert. En dat gaan we dan zonder camera’s en zonder publiciteit doen.
Wat denk je er van? Ga je deze uitdaging aan??

Warme groet van een gepassioneerd zzp’er in de zorg.
José Knol
Bohémien Advies Coaching en Begeleiding

PS: ik ben het beste ’s avonds bereikbaar, mijn tijd overdag gaat naar mijn passie: mijn cliënt.