En dan staat er 1500 kilo jou toekomst in elkaar te trappen.
Mario beukt met volle kracht een tuinstoel in elkaar. De tuinstoel die Jelle in de praktijkbak heeft neergezet als synoniem voor zijn toekomst.
De toekomst waar hij met angst naar kijkt. Het is nog maar een klein stapje die hij te nemen heeft alleen de drempel is mega hoog.
Om vanaf zijn huidige plek de toekomst te bekijken heeft hij de tuinstoel neegezet.
Mario, die zijn angst gelijk oppikt laat zien wat angst met Jelle’s toekomst doet.
Het is heel confronterend en Jelle laat zijn toekomst niet door angst in elkaar trappen.
Maar angst is groot en sterk en niet van plan om zich zomaar aan de kant te laten zetten. En als Jelle even niet strijdvaardig is ziet angst de kans om weer met de stoel aan de slag te gaan.
Ik vind het mooi om te zien hoe Jelle strijdvaardig wordt en inzicht krijgt in wat zijn angst doet met hem en zijn toekomst.
Als hij er oprecht voor gaat en zich niet meer laat leiden door angst is voor Mario de stoel niet meer interessant en laat hij die voor wat het is.
En dan kruipt er toch weer een angst gedachte in Jelle’s hoofd en voordat hij het weet staat Mario weer de stoel in elkaar te beuken..
Dat laat Jelle zich niet gebeuren en hij zet alles in de strijd om Mario weer bij de stoel weg te krijgen.
“Het is toch te gek voor woorden, zucht Jelle, dat ik me zo laat leiden door mijn angst!”
“Het moet maar eens afgelopen zijn!” En voor Mario het goed en wel in de gaten heeft staat hij aan de andere kant van de bak. “Weg wezen jij!”
De energie van Jelle is zichtbaar veranderd en hij laat het niet meer gebeuren!
“Ik ben doodmoe en wat confronterend was dit zeg. Maar het is nu klaar!”
Vol goede moed gaat Jelle zijn toekomst tegemoed, want je toekomst in elkaar laten stampen door 1500 kilo angst, dat gaat Jelle niet gebeuren!